Soms ben ik zomaar ineens ongelooflijk dankbaar. Voor het mooiere weer. Voor de vriendschappen die ik heb. Voor de familie, die me hoe dan ook, in moeilijke omstandigheden niet laten vallen. Die dankbaarheid overviel me vanmiddag toen mijn moeder bezoek kreeg van haar kleinzoon en -dochter. Ik was blij en bijna ontzaglijk gelukkig dat die banden goed zijn. En dat het dan als vanouds gezellig is.
Even kort over de moeilijkheden. Mijn moeder is ook in het ziekenhuis nog gevallen. Zat ze met 2 polsen in het gips, ineens. Haar rug gaat godzijdank weer wel wat beter. En inmiddels is haar rechterhand weer vrij. Ze kan zich met haar rolstoel voorttippelend bewegen. En ze is nu aan het revalideren op een van de betere en mooiste plekken in Haarlem.
Toch wil ze liefst zo snel mogelijk weer naar huis en dat ik haar verzorging dan weer in het geheel op me neem.
In gedachten verkeer ik nu in een onderhandelingspositie, want 24/7 thuisverzorging is niet niks, en liefst zou ik – zonder zorgen – 2 dagen per week vrij willen kunnen nemen. Dat zou allemaal mogelijk zijn als di Mama thuiszorg en extra huishoudelijke hulp zou kunnen accepteren. Als dat al mogelijk was. En ergens denk ik – weet ik – dat ik mijn eigen wensen gewoon maar eens op tafel zou moeten kunnen gooien. Wie weet, is er dan begrip voor ook mijn situatie.
Deze week zal er een familiegesprek plaatsvinden en dat is mijn inziens wel het moment om dat bespreekbaar te maken. Wish me luck.
3 Reacties
Ik wens je echt veel geluk hiermee. Eigenlijk is het ook niet eerlijk van je moeder om van jou volledige zorg te verwachten. Hoewel ik ook heel goed snap dat het accepteren van hulp van vreemden lastig is.
In het vliegtuig wordt gezegd dat je, in geval van nood, eerst voor je eigen zuurstof moet zorgen, voordat je iemand anders gaat helpen. Dat geldt ook voor het (mantel-)zorgende leven. Niemand heeft er wat aan, ook je moeder niet, als jij teveel hooi op je vork neemt.
Succes en sterkte.
@Ria: Ja, dank je.
Nu nog een goede verwoording vinden om dit voor eens en altijd uit te leggen. 😉
Zeker bespreekbaar maken. Je hebt ook recht op een eigen leven. In de zorg kunnen professionals ook vrij nemen. Je moeder moet er gewoon aan wennen.