Zoek
Sluit dit zoekvak.

Digitale klankbord opgezegd

person using smartphone
Photo by Adrienn on Pexels.com

Vorige week heb ik mijn gehele webhostingpakket plus aanverwante domeinnamen abrupt opgezegd, met name vanwege de schier oplopende kosten van zulks. En nee, ik heb er nog geen spijt van. Hoewel ik me wel stiekem afvraag, of ik het ga redden in de wetenschap online niets meer te delen.

Mijn brein vraagt zich nu af, waar ik mee bezig ben? Je mag toch wel een hobby hebben? En natuurlijk is dat zo, maar mijn hobby is een beetje de spuigaten uitgelopen.

In 2005 kwam ik thuis te zitten, als in met een burn-out, wat overigens toen nog niet dat koosnaampje had. Mijn hele toekomst als Secretaresse was in rook opgegaan, en dat voornamelijk vanwege mijn slechthorendheid en het feit dat met de komst van de computer, ik mijn beroep, dat verder was gedegradeerd tot uitgeschoven typemiep zonder al te veel verantwoordelijkheden, niet langer kon en wilde uitoefenen.

“Wat nu?” Dacht ik nog vertwijfeld.

Een paar jaar eerder kreeg ik mijn eerste computer thuis. Het was zo’n geweldig joekel, maar Windhoosgebeuren. En natuurlijk vertoefde ik vaak op het Internet, moest ook gewoon nog inbellen, volgens mij. Ik las ook vaak weblogs, en dacht, dat kan ik ook. Ik bestelde een domeinnaam: ‘sereneirene.nl’ met webhostingpakket, maar was never nooit niet tevreden met de uitstraling ervan.

Dus begon ik te prutten en fröbelen dat het een lievelust was. Dag in, dag uit. Elke vrije minuut, nee, seconde, zat ik aan dat beeldscherm gekluisterd. Ik ging niet meer uit. Ik ging niet meer op pad. Nee, ik bleef thuis en trouwde als het ware met mijn digitale klankbord.

“Maar wat vond je daar dan?”

‘k Denk dat ik weer een stukje eigenwaarde terugvond wat ik elders was verloren, naarmate bleek dat ik toch wel in staat was PHP-taal (de taal waarin weblogsystemen is geschreven) te begrijpen. En daarmee te prutten en stunten net zolang, totdat ik kreeg wat ik voor ogen had. En dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Al moet ik wel zeggen, dat de continue herhaling van zaken me dan ook wel weer jeuk brengt. Het lijkt inmiddels al te veel op werk.

“Waarom vertel je dit allemaal?”

Nog steeds probeer ik als manhaftig uit te vinden wat me nu zo boeit aan dat hele internetgebeuren. Inmiddels zijn we al heel wat jaartjes verder. Inmiddels ben ik 55. Inmiddels denk ik dat ik hier nu toch wel overheen gegroeid ben.

Na 1 mei volgend jaar ben ik dus klankbordloos. De tijd zal leren of ik het zonder kán. Mijn hart zegt van niet… 😉

Tags:

Post delen mag:

Wat je niet wilt missen:

18 Reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll to top

© verwondervrouw.nl. Alle rechten voorbehouden