#WoW, deel 49: losgaan

Hemeltje-tergend-lief, wat voelde ik me vreselijk gehandicapt de afgelopen twee weken. Sinds hondlief me omcirkelde met haar riem, en ik een klapper van jewelste maakte. Met als gevolg een gekneusde rechterknie en linkervoet. De schade lijkt achteraf mee te vallen. Gelukkig. Ik kan zelfs weer zonder stokken loslopen en gaan. Ook zelf weer de hond uitlaten. Liefst uitgedost als de dame hierboven op de foto.

De #WoW is:

Losgaan: 1) onovergankelijk loslaten.

Wiktionary.org

Alleen is maar alleen

In de eerste paar dagen kon ik nauwelijks door het huis bewegen, bijna kruipend. Ik kon bijna niet opstaan van het toilet omdat ik me aan alles vast moest houden om mijn balans te houden. In zulke momenten realiseer je je weer waarom het handiger zou zijn om een partner te hebben om mee samen te wonen, iemand die een handje kan helpen in tijden van nood en verdriet.

Dat gevoel van wanhoop is dan zo sterk dat ik zou zweren er in de nabije toekomst meer moeite voor te gaan doen om een man in huis te vinden. Achteraf bezien, is dat dan weer een tamelijk egocentrische gedachte. Want de overige tijd heb ik er geen last van, alleen te zijn.

Soms kan zo’n eenzaamheid een overweldigend gevoel zijn, maar het is belangrijk om te beseffen dat ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van anderen. Hoewel het verlangen naar een partner begrijpelijk is, is het ook belangrijk om te genieten van de momenten waarin ik alleen ben.

Dus ergens twijfel ik ten sterkste, of ik mezelf moet laten losgaan op een man. Louter uit deze overwegingen.

En jij, waar zou jij graag op los willen gaan?

Schrijf je mee?

#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. De vorige woorden toen ik meeschreef kun je in het archief vinden.