Er was eens een klein stadje genaamd Welvaria, waar de rijken alles hadden wat hun hartje begeerde. Ze hadden gouden badkuipen, zelfstrijkende kleding, en zelfs butlers die hun dromen kwamen invullen terwijl ze sliepen. Maar toch vonden ze dat ze nog niet genoeg hadden.

Op een dag besloten de rijksten van Welvaria, die de geheimzinnige “Alles Te Gunnen Club” vormden, om een vergadering te houden in het gigantische landhuis van hun voorzitter, meneer Van Geldstapel. Ze zaten aan een tafel zo lang dat de serveerrobots op Segways rondreden om de wijn bij te vullen.

De #WoW is:

Gunnen: 1) toekennen, 2) gunnen, 3) toewijzen

“Beste leden,” begon meneer Van Geldstapel, terwijl hij zijn monocle poetste, “we hebben alles wat we willen, maar wat kunnen we nog meer verlangen?”

Mevrouw Van Poenhoop, met haar chique hoed die een hele kooi vol exotische vogels bevatte, stelde voor: “Wat als we de wolken kopen en ze van glitter maken? Dat zou een prachtige toevoeging zijn aan ons landschap.”

De rest knikte enthousiast. “En wat als we de tijd zelf kopen, zodat we nooit meer ouder worden?” voegde meneer Van Rijkdom toe, terwijl hij een hap nam van een diamantvormige petit four.

En dus begonnen ze. Ze kochten alle wolken van de wereld en lieten ze bedekken met glitter. Het was een prachtig gezicht, behalve dat de glitter constant in hun ogen kwam en hun dure auto’s en huizen bedekte, waardoor ze voortdurend moesten poetsen. De bedienden hadden het drukker dan ooit.

Maar toen het idee van het kopen van tijd opkwam, realiseerden ze zich dat ze een groot probleem hadden. Niemand wist hoe tijd precies werkte, laat staan hoe je het kon kopen. Dus huurden ze de slimste wetenschappers in, die na jarenlang onderzoek kwamen met een bizarre machine die de tijd kon stoppen, maar alleen in een straal van een meter.

De rijke leden van de “Alles Te Gunnen Club” waren extatisch. Ze probeerden het apparaat meteen uit, maar al snel bleek dat als je stil stond in de tijd, je niets kon doen. De leden stonden nu urenlang bevroren op dezelfde plek, ongeduldig te wachten tot iemand het apparaat weer aanzette.

Uiteindelijk realiseerden ze zich dat het hebben van alles niet altijd het antwoord was op geluk. Het ontbrak min of meer omdat ze wel op hun klompen aanvoelden dat ze immers hun geluk en welvaart niet deelden.

Ze begonnen met het bouwen van speeltuinen voor kinderen, het oprichten van kunstgalerijen, en het financieren van scholen en ziekenhuizen. En al snel ontdekten ze dat het delen van hun rijkdom hen een geluk bracht dat ze nooit eerder hadden gekend.

En zo leefden ze nog lang en gelukkig, niet omdat ze alles hadden, maar omdat ze hadden geleerd te geven. En natuurlijk, elke keer als ze naar de glitterwolken keken, herinnerden ze zich de grappige les die ze hadden geleerd: soms is het hebben van alles minder belangrijk dan het delen van iets.

Gun jij anderen alles?

Kun je hier wat mee? Erover uitweiden? Heb je een heel eigen filosofische benadering over iets gunnen? Wij zijn natuurlijk allemaal benieuwd naar jouw eigenste verhaal.

Ik lees het dan ook weer graag in mijn reacties.

SCHRIJF JE MEE?

#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. De vorige woorden toen ik meeschreef kun je in het archief vinden.