Het was een gewone zaterdagmiddag toen het me ineens overviel: ik mis V&D. Niet een beetje, maar alsof een stukje van mijn jeugd — en mijn portemonnee — ineens spoorloos verdwenen was. Ik mis die stem die plotseling omriep, dat je liefst 2 paar kousen voor de prijs van 3 (lees: 1 maar niet heus) kreeg. Ik mis het rondneuzen langs rekken vol kleding waarvan je je later afvroeg waarom je dat...