Toen ik eindelijk de vijftig gepasseerd was, voelde ik mezelf nog altijd jong van geest. Ik heb een bloeiend sociaal leven en ben de onbetwiste kampioen in het wekelijkse potje daten. Maar de menopauze blijkt mijn grootste uitdager.

Op een dag, tijdens een intensieve date met mijn vriend, voelde ik een ongekende opwinding. Niet vanwege een spannende flirt, maar omdat mijn darmen besloten een eigen leven te leiden. Terwijl ik een triomfantelijke troefkaart speelde, voelde ik een onrustige borrel in mijn buik. “Alsjeblieft niet nu,” dacht ik.

Het begon met een zachte grom. Mijn vriend keek op. Ik probeerde te doen alsof er niets aan de hand was, maar mijn buik had andere plannen. Met elke minuut die verstreek, werd het gevecht heviger. Mijn troefkaart had misschien de slag gewonnen, maar mijn darmen vochten terug.

Opeens, tijdens een cruciale zet, een uitnodigende knipoog naar een heerlijke zoenpartij tijdens die eerste date, voelde ik het. Een onverwachte en oncontroleerbare ontsnapping van lucht. Het was een geluid dat zelfs mijn beste bluffende pokerface niet kon verbergen. Mijn vriend, gewend aan mijn slimme spel, kon zijn lachen niet inhouden. “Heb je een nieuwe troefkaart?” grapte hij terwijl hij probeerde zijn lach in te houden.

Ik lachte ook, maar mijn blos vertelde een ander verhaal. Mijn lichaam leek een eigen komische timing te hebben ontwikkeld. Terwijl ik lachte, voelde ik nog een andere urgentie. Mijn blaas, trouw door de jaren heen, besloot ineens ook een bijdrage te leveren aan deze hilariteit.

Met een blik van pure paniek sprong ik op en rende naar het toilet. Maar niet zonder eerst een klein plasje achter te laten op de stoel. Mijn vriend gierde het uit. “ik weet dat je altijd je stempel drukt, maar dit is wel een heel natte handtekening!”

Toen ik terugkeerde, nog steeds een beetje rood van schaamte, maar glimlachend, zei ik “Ach pal, de menopauze zorgt ervoor dat ik nooit meer een saai moment heb. En jij ook niet!”

Vanaf die dag kreeg ik een nieuwe bijnaam “The Triumph Card”, niet vanwege mijn vaardigheid in flirten, maar vanwege mijn onmiskenbare en onverwachte geluiden. En elke keer als ik een onbezonnen vrijpartij kreeg, zorgde mijn vriend ervoor dat er altijd extra kussens en een plastic zeiltje klaar lagen, voor het geval ik weer eens een moment van oncontroleerbare hilariteit zou hebben.

Ik had geleerd om mijn menopauze en de verrassingen die het bracht te omarmen. En hoewel ik mijn controle over mijn darmen en blaas een beetje had verloren, had ik iets veel waardevollers gewonnen: een onuitputtelijke bron van lachmomenten en een sterkere band met mijn vriend.