Als ik toch weer eens het nieuws lees, ontbreekt me nadien dat gevoel van wanhoop echt niet. Ik wil dan het liefst vluchten. Vluchten uit deze chaos. Van oorlogen. Wat men elkaar aandoet. Wat niet nodig is. Tja, ik ben dus echt van mening dat er ruimte moet zijn voor iedereen. Voor alles wat leeft, bloeit en groeit.

Dan ben ik dus genegen om weg te vluchten in dagdromen. Die dagdromen zijn visioenen en meestal zeer vreedzaam, kan ik je vertellen. Ik voel me daarin altijd volmaakt gelukkig.

Mijn nieuwe orde

Ik droom namelijk meestal over een ‘nieuwe gevestigde orde’. Die orde zal een nieuwe wereldvrede aanbrengen. Waar geen ruimte is voor religie, maar wel voor spiritualiteit. Waar geen plek is voor macht, waar iedereen gelijk is, en filosofische gedachten overheersen. Waar geld weer gewoon – doodgewoon – een ruilmiddel is. Ben ik nog iets vergeten?

Ik droom ook over mensen die zich niet langer begeven in het huisje-boompje-beestje-gewoel, maar (tja, ben ik toch een overjarige Hippie) die relaties aangaan zonder enkele rechten en verplichtingen. Die nieuwe sociale normen en wetten zijn volmaakt gericht op vrijheden onder elkaar. En dat gaat altijd goed. Men accepteert elkaar in die nieuwe ‘gevestigde orde’. Men wil elkaar niet meer veranderen, of macht uitoefenen over die ander. Neen. We leven dan toch echt samen in perfecte harmonie.

Zelfs het beleid en de regulering met betrekking tot de wapenindustrie zullen sterk veranderen. Van land tot land, en debatten over wapencontrole, vredesonderhandelingen en de ethische aspecten van de industrie blijven dan wel actueel, maar wapens worden louter benut ten aanzien van ons wereldvreemde entiteiten. Zoals het in mijn optiek uiteindelijk bedoeld zou moeten zijn, als schild en niet als machtsoefening, want ‘macht’ bestaat dan immers niet meer. Neen, dat streven is een volledig nieuw amendement. Alles ten behoeve van liefde en samenzijn.

En zelfs in het kader van de politiek zijn er geen landelijke leiders meer, maar een wereldbestuur wat voornamelijk bezig is met verbetering en ideologieën die ons leven nog beter en nog ‘rijker’ kan maken in het kader van de vooruitgang van deze aardkloot.

Wij werken dan niet meer om te kunnen (over)leven. Neen, we werken dan om onze talenten te benutten, financiële zekerheid te bereiken binnen de gangbare werkweek en bij te dragen aan de gemeenschap. De economie zal in die ‘orde’ ook zeer voortvarend en ‘rijk’ zijn en we worden sociaal bijgestaan mocht het eventjes minder goed gaan, wat natuurlijk niet zal gebeuren want er zijn immers geen rechten maar ook geen verplichtingen die zo nijpend zijn dat men er aan onder door dreigt te gaan. Die tijd is voorbij. Immers.

De stand der dingen

Zo zie je, wat kunnen dagdromen toch plezierig en creatief zijn. Wat mij betreft helpt het me vaak om mijn emoties te verwerken. Emoties die door ons woelige bestaan – en in deze wereldorde – maar al te vaak ‘zum Kloten’ worden geholpen. Complexe innerlijke verhalen en de daarbij horende scenario’s zijn mij absoluut niet vreemd. En ik kan haast niet wachten op de volgende dagdroom…