Terwijl ik me recentelijk weer best vaak laaf aan bingewatchen, onder andere, werd ik vannacht wakker met een nachtmerrie. Die nachtmerrie waarschuwt me voor leegte en hiaten, en hoe ik dat – lees: mijn tijd en zinvolle bezig zijn – toch allemaal beter zou kunnen invullen. Gek genoeg vind ik dat zelf ook best wel maf. Mijn brein lijkt me geen ontspanning te willen gunnen.

Ik kan me een periode herinneren van vóór die tijd. Toen ik juist besloot dat dat suffe bankhangen en leeghoofdige tv-kijken niet aan mij besteed was. Neen, ik kon mijn tijd wel beter vullen. Ware het niet, dat ik ook niet geloof dat de boog altijd maar gespannen moet zijn. Neen, ik kan beter ook maar wel wat ontspanning zoeken. En die ontspanning bestaat voor mij meestal uit luchtledig in de ruimte staren voor een korte periode om te bezien wat ik allemaal nog moet doen in dit leven. Dat is wellicht net zo maf als dat suffe bankhangen en leeghoofdige tv-kijken, want ook tijdens tv-kijken komen er wel eens lumineuze ideeën naar boven, heb ik gemerkt.

Ik heb nog nét geen Bucketlist opgesteld, maar het scheelt maar weinig.

Alleen nu ik dus de 56 ben gepasseerd, overvalt me des avonds best nog wel eens wat moeheid, en last van pijntjes, waar ik tegen vecht. Want echt, moet dit ten koste gaan van de kwaliteit van mijn leven? Al zijn die pijntjes en moeheid soms best wel indrukwekkend. En vergt het soms een powernap om even weer tot rust te komen. Soms spreek ik mezelf wel eens toe, dat ik me niet moet gaan gedragen als een oude taart van zo’n 85.

Dat gevecht tussen leegte/hiaten in mijn leven versus energiebalans is dus nog wel zo’n dingetje.
Soms heb ik dagen dat ik niet genoeg aan die 24 uur heb. Op andere dagen, heb ik tijd te over. En het overkomt me maar al te vaak dat ik twijfel aan mijn geluier en de leegte van mijn bestaan, met name gedurende de avonduren. Hoe ik al die leegte en hiaten betekenis- en zinvol kan vullen. Shakespeare had hier vast een betekenisvolle spreuk voor, of was het louter: “To be or not to be!”?