Het is er langzaam ingeslopen. Sinds een jaartje of 5 nu. Plotseling spreekt – met name de jeugd – me aan met: “Mevrouw”. Natuurlijk zou ik hier blij mee moeten zijn. Alles beter dan juffrouw immers. En ik ontving met de Kerst van een tante van me nog een Kerstkaart, zwierig geadresseerd met: “Mejuffrouw I…” Tja, hoe ouderwets kun je dan zijn? Hoe dan...
Het is maar een noemer
H