Soms heb ik de idee dat ik continu achter feiten aanloop. Continu brandjes aan het blussen ben. Niet voor mezelf. Nee, voor anderen. En dan heb ik soms een nachtje wakker liggen nodig. Om overzicht te krijgen. Waar ben ik mee bezig? Maakt het me wel gelukkig? En ook, om mijn zegeningen te tellen. En daar heb ik toch echt meer dan 10 vingers voor nodig. Dus gaat het dan wel goed? Ja zeker wel.
Maar waarom ik daar dan ‘s nachts wakker voor moet liggen? Ik vermoed zomaar, dat ik me overdag geen tijd gun om te zien wat ik allemaal doe. En dat het me potjandosie ook nog allemaal lukt. Soms niet goedschiks, maar dan maar kwaadschiks. Soms moet ik me wel eens boos maken, al schrik ik dan zelfs van mijn eigen schaduw, want dat het vlotten moet dat staat buiten kijf.
Bij daglicht blijk ik sowieso in een wat jachtelijke stemming te zijn. It’s now or never. De hele dag doe ik wat me gevraagd word en soms – lees meestal – doe ik iets meer dan van me gevraagd word. Doe ik eigenlijk alleen maar om mezelf dan tevreden te stellen, dat niets té gek is voor mij. Dat levert me soms wel dankbare reacties op. Maar gek genoeg, kan ik daar alleen ‘s nachts op terug kijken.
Ik denk dan terug aan wat ik de afgelopen periode allemaal heb meegemaakt. Een wat nare periode in het kader van mantelzorgen ligt nu gelukkig achter ons. Daar ben ik blij mee. De situatie verloopt nu zo goed en kwaad als het kan redelijk stabiel. Ik mag alleen maar hopen dat dat zo blijft. Family & friendships zijn allen redelijk stabiel. Al kan ik dan wat schrikken als er bij anderen dan plots een scheiding voorkomt. Of als er andere nare dingen gebeuren met hen. Maar goed, daar ben je een mens voor. Ik ervaar perikelen bijna altijd alsof het me zelf overkomt. En dat idee mag ik best eens loslaten voor mijn eigen gezondheid en wellbeing.
Het is nu 5:53 uur. Ik lig al zo’n beetje 3 uur wakker om tot deze conclusies te komen. En vandaar mijn poging om dat eens voorgoed vast te leggen. Gewoon – doodgewoon – opdat ik later eens zal teruglezen hoe het nu werkelijk met me ging. En hoe tevreden ik ook met kleine dingen kon zijn. Dan waande ik mezelf een waanzinnig gelukkig mens.
