Lees via Facebook dat er een nieuwe twee-uurs retrospective van Absolutely Fabulous zal komen. Dat wil ik alvast niet missen, want er zijn maar weinig comedies mét dames die me zo gruwelijk aan het lachen kunnen maken. Het geniale concept van een hippiemoeder met een attitude en haar avonturen met haar bestie. De overige karakters ook, die subliem tot stand werden gezet. Miste het al vreselijk op tv. Ik zal hier te zijner tijd vast wel een review aan wijden.
Voor het overige is er maar bitter weinig aan op tv. Nu doe ik er ook absoluut geen moeite voor om me ook maar voor iets te interesseren. Liever staar ik dan nog in het luchtledige.
Talkshows mijd ik, want wat heb ik aan al die meningen? Datzelfde geldt voor quizzen en spelshows, wat in mijn optiek goedkoop televisiemaken is. En die crimeseries vind ik een absolute no-go. Al dat gezwaai met wapens. Al dat foeilelijke. Verbaast me dat er nog mensen zijn om te vermoorden, zo langzamerhand zou je denken is de hele wereld al afgemaakt.
Zo af en toe kijk ik een show met een cabaretier. En dan liefst ook nog Herman Finkers. Die guitige pretoogjes van die man plus zijn zelfspot. Je moet wat als voetbal of overige sport je ook al niet kan boeien.
Sinds kort kijk ik ook weer naar The Bold and The Beautiful, na een pauze van pak ’em beet, zo’n 20 jaar. Ik moet altijd grinniken over die ellenlange ‘elkaar aanstaren’ periodes, en die ellenlange – breed uitgemeten conversaties van met name Liam. Mijn hemel, wat een zemelaar, is dat. Ik kan ook niet goed vertellen waarom ik dan nog kijk. Volgen mij is het louter dat je wilt weten hoe de karakters zich ontwikkelen, met andere woorden, men speelt in op je nieuwsgierigheid. Wel gaaf dat Eric en Brooke er nog steeds in zitten, want anders had ik totaal die connectie gemist.
Zo af en toe heb ik dan wel de neiging om de tv aan te knallen als de verveling absoluut toeslaat, maar gek genoeg overkomt me dat maar heel weinig. Mijn eigen gedachten en belevenissen zijn genoeg om over na te denken, vermoed ik zomaar.
