Mijn waarheid hierin is dat een goede geestelijke gezondheid een oefening is waar je naartoe moet werken. Het gebeurt niet halsoverkop. Het is een proces van jaren. Het is een proces van innerlijke bewustwording. En nog leuker, het kan je leven verrijken.

Hieronder dus mijn eigen simpele tips of stappen zo je ze noemen wilt om mijn goede gezondheid vast te houden.

Slaap goed, wees uitgerust

Hoewel je vaak geen keuzes hebt in je eigen slaappatroon, is goed uitgerust dan wel uitgeslapen zijn een goede vereiste. Zeker nu ook bekend is dat je met ‘powernaps’ je productiviteit en motivatie in tienvoud kunt verbeteren. Nu is een powernap geen goede vervanger van minstens 7 uur goed slapen maar het kan je gedurende de dag even op de been houden. Schaam je dus niet voor moeheid dan wel lummelen. Dat is goed voor je gestel.

Verminder je angsten

Angst kan een verlammende aandoening zijn die het moeilijk maakt om een normaal leven te leiden. Wees daarom te allen tijde eerlijk over wat je angstig maakt. Zie ze onder ogen, en werk eraan. Het heeft geen zin om te proberen om alle situaties te vermijden die je angst opwekken. Als je worstelt met onhandelbare angsten, kun je professionele hulp inroepen.

Kom in beweging

In beweging komen is een van de krachtigste stappen naar je goede gezondheid. Het kan je stemmingen verbeteren. Je stresslevels verminderen. En je energieniveau verhogen. Daarnaast kan een simpele wandeling van zo’n 30 minuten je ideeën opleveren waar je eerder tijdens het inkakken nooit aan gedacht had.

Durf hulp in te roepen

Of het nu gaat, om het tillen van zware zaken, of om interne problemen voor eens en altijd op te lossen. Durf om hulp te vragen, en doe niet alles altijd maar lukraak in je eentje. Je zult zien, dat als je om hulp durft te vragen, men je altijd terzijde wil staan, en dat zal je weer positief versteld doen staan van de empathie van de rest van de mensheid.

Neem je pauzes

Als je je overweldigd, gestrest of opgebrand voelt, is een pauze essentieel. Jezelf overwerken doet niet veel goeds voor je mentale gezondheid. Durf dus tijdig aan te geven wat je grenzen zijn. Het is essentieel om een activiteit te vinden die je daarbij helpt te ontspannen.

Spendeer tijd met familie & vrienden

Zelfs een goede psycholoog of dito psychiater kan die mensen in je leven niet vervangen. Hoe je het ook voor elkaar krijgt, je zult er een stuk gelukkiger van worden en je zult merken dat je geestelijke gezondheid in het algemeen aanzienlijk is verbeterd, inclusief dat het je een gevoel van eigenwaarde en tevredenheid oplevert in je dagelijkse leven.

Gooi je routines eens drastisch om

Niets is zo dodelijk als een dagelijkse sleur waarin je je bevindt. Durf je routines dus een drastisch te veranderen en zie waar dat naartoe kan leiden. Zeker als je bij jezelf de neiging bespeurt dat je tijdens die sleur je vaak zorgen maakt over het een en ander, kan een de-stressende routine je vaak op het rechte pad helpen.

Wees altijd aardig tegen iedereen

Je weet immers nooit wat er ook onderhuids bij die ander speelt. En stel dat je een ander eens vriendelijk toelacht, dan kan het zomaar ineens gebeuren dat die ander teruglacht. Actie wekt reactie op. Zeker als dat in positieve zin richting die ander geschiedt.

Spreek positieve affirmaties uit

Dat is richting jezelf. Het positief bekrachtigen van jezelf kan een optimistischer mindset veroorzaken en zeker ook een leukere benadering van je leven. Daarnaast bouw je daarmee je eigen zelfwaarde op. Vriendelijk zijn richting jezelf is een vereiste naar een gezelliger verhouding met jezelf.

Leer tevreden te zijn met weinig

Ik had hier natuurlijk kunnen schrijven, wees gelukkig, maar geluk schuilt ook maar in dat ene moment. Beter is het als je tevreden kunt zijn met wie je bent, en wat je hebt. Als je dit kunt begrijpen, betekent dit dat je mentale gezondheid aanzienlijk verbetert, dat je het veel beter vindt om te leven en dat je mentale gezondheid zoveel leuker voor je is.

En nu jij!

Wat zijn jouw krachtige tips om een goede mentale gezondheid te bewerkstelligen?

Al mijn hele leven lang raak ik steeds opnieuw verliefd op tamelijk onbereikbare lieden. Hetzij mannelijk. Hetzij vrouwelijk. Wegens hun karaktereigenschappen. Wegens hun uitstraling. Wegens een legio redenen die ik niet eens zelf kan bevroeden.

Maar altijd weer stel ik een mogelijke relatievorming uit. Om de doodeenvoudige reden dat ik mezelf niet in iemands’ schoot wil werpen met de vraag mij gelukkig te maken. Ik wil die verwachting namelijk niet bij die ander neerleggen, maar puur bij mezelf.

Of ga ik relaties aan met heren die reeds bezet zijn, zodat er voor mij geen kwestie is van te dichtbij komen. Of cancel ik last minute afspraken, als ik te bang ben dat het – yep, indeed – weer té persoonlijk zal gaan worden.

Nu ben ik minstens 35 jaar verder en in mijn 56ste levensjaar. Ik had reeds oma kunnen zijn. Ik had moeder kunnen zijn. Ik had betekenisvolle relaties kunnen hebben. Van dat alles niets, noppes, nada. En tot nu toe ervaar ik daar nog niet zoveel last van. Behalve tijdens de feestdagen dan. Of als je alléén – als dappere single – dient te verschijnen op feestjes. En half wordt nagestaard.

Ik bepleit dit voor mezelf altijd weer. En altijd opnieuw. Iedere keer als ik hoor dat familie en vrienden gaan scheiden. En weer andere relaties aangaan, en vorige relaties letterlijk slopen. Ik denk dan bij mezelf en vergoelijk altijd opnieuw dat ik in mijn up veel gezelliger én notabene gelukkiger ben dan al die andere mensen, die die hachelijke stappen wél hebben gezet.

Ergens denk ik dat de mens als zoogdier niet bepaald in staat is om het een leven lang met louter één partner te doen. Dat is wellicht ooit bepaald vanuit religieuze standpunten, maar niet een haalbare keuze. Mijns inziens.

Soms vraag ik me stiekem af, wie het nu werkelijk bij het rechte eind heeft. Want zelfs ik weet, dat ‘no man is an island’. Al denk ik dan nog 1.001 keer dat ik het zo goed zie. Ik vraag me ook altijd af, hoeveel goeds de liefde me had kunnen doen. Nu. Tegenwoordig. Met de rijpheid die ik nu bezit.

Waarschijnlijk zal ik het nooit weten. Tenzij ik voor mezelf bepaal dat ik nu de stappen zal gaan zetten zonder mijn geluk via een ander af te dwingen. Stiekem vermoed ik ook zomaar, dat ik mezelf dat stukje geluk zomaar heb ontzegd. Bewust en onbewust. Kedang.

Het was een mooi Oud & Nieuw daar gevierd bij een gezamenlijke vriendin. Maar toch, ondertussen waande ik me thuis, veilig mijn witte kat omringend en strelend, want ik had nog geen idee hoe zij dat vuurwerk allemaal zou gaan ervaren. Toen ik dan uiteindelijk thuis arriveerde bleek ze zeer onrustig te zijn en kroop ze bijna – misschien wel uit dankbaarheid dat ik toch weer thuis kwam – mijn richting uit. En at ze eindelijk haar avondmaaltijd weg.

Soms neem ik me dan ook voor om niet zoveel belang te hechten aan gezelligheid en feestvieren buiten de deur op zo’n dag als gisteren. Soms denk ik dat ik het thuis net zo fijn kan hebben. Want al die jaren dat ik hier nu woon, 25 dus, heb ik het geloof ik maar één keer thuis gevierd.

Maar goed, ik heb wel genoten van de briljante show van Claudia de Breij. Neem echt mijn petje af voor haar ludieke show. En minder van dat belerende toontje van Guido Weijers, dus die show hebben we dus niet volledig afgezien. Ooit hoop ik toch weer mijn absolute favoriet, Herman Finkers, te mogen mee- en herbeleven, want dan kun je me van de grond vegen. Dat mag op dezelfde avond als Claudia de Breij. Dan ben ik voor de rest van de avond weer content.

Aan mijn trouwe lezers dus de beste wensen toegewenst, dat het maar een mooi, gezond, gelukkig en hilarisch jaar mag worden… 🙂 Lots of smilies van mij…