Vrees het ergste voor de banken en overige geldinstellingen voor de toekomst. Want zoals de voorspellingen nu zijn, aarzelen de ouderen onder ons niet om de banken links te laten liggen en hun geld weer gewoon in een oude sok op zolder of onder hun hoofdkussen te bewaren. Al vind ik ook niet bepaald wenselijk, want dan hebben de boeven ze precies waar ze willen hebben. Thuis. Onveilig...
Ik stam uit een sterke damesfamilie, met name van moeders’ zijde. En ik kan je dan ook niet goed vertellen, al waag ik een poging, hoe trots ik daarop ben. Mijn moeder was al jong vaak ziek, wegens astma, en assisteerde haar vader in zijn fietsenwinkel. In bed bracht ze de spaken in fietsbanden aan. Als opa (weer eens) de hort op was, deed zij gauw-gauw de fietsreparaties zodat de klanten...
Net als Karin, ben ik ook erg bezig met mijn leven in de toekomst. Zelfs tot in de dood. En net als Karin, zou ik zweren, dat er niet genoeg support is dan wel begrip voor een absoluut menswaardig einde. Onlangs heeft een wat oudere vriendin van mij tijdens haar vakantie in haar geboorteland, Indonesië, op een vrij macabere wijze het leven gelaten. En dat terwijl ze alles op alles had gezet om...
Waan me een weinig op een eiland, dezer dagen. Ik leef als volmaakte Einzelgänger tussen een kudde olifanten met een verzwaard hart en dat geheugen dat niet vergeet. Voornamelijk als ik des morgens de Social Media open. En ik ongevraagd een boel (on)gein over me heen gestort krijg met name over politiek (, het klimaat, en laten we vooral duurzaamheid niet vergeten). Had ik reeds gezegd dat...
Als ik toch weer eens het nieuws lees, ontbreekt me nadien dat gevoel van wanhoop echt niet. Ik wil dan het liefst vluchten. Vluchten uit deze chaos. Van oorlogen. Wat men elkaar aandoet. Wat niet nodig is. Tja, ik ben dus echt van mening dat er ruimte moet zijn voor iedereen. Voor alles wat leeft, bloeit en groeit. Dan ben ik dus genegen om weg te vluchten in dagdromen. Die dagdromen zijn...
Hi meis, Soms heb ik de neiging je brieven te schrijven. Achteraf. Altijd achteraf. Van hoe het niet moest. Of liever, hoe het ook kon. Niet dat je daar nu wat aan hebt. Het is gewoon voor mij een soortement van me af schrijven. Weet je nog hoe je – onverwijld – niettegenstaande het feit dat je vrij genderneutraal ben opgevoed door je liberale mams en dito vader, toch altijd weer...