Ken je dat gevoel dat je jezelf klein houdt? Je zegt nét niet wat je denkt, je stelt je bescheiden op, je laat een kans voorbijgaan… omdat het veiliger voelt. Jarenlang deed ik dat ook. Ik dacht dat ik zo teleurstellingen kon vermijden. Maar ondertussen gebeurde er iets onverwachts: terwijl ik mezelf klein hield, groeide ik tóch.

Ik noemde het bescheidenheid, maar eigenlijk was het angst. Angst om niet goed genoeg te zijn. Angst om gezien te worden en misschien niet te voldoen. Ja, wezenlijk is het angst om die innerlijke criticus te overstijgen.

Ondertussen gebeurde er iets geks: terwijl ik mezelf klein hield, groeide ik van binnen. Elke keer dat ik stiekem tóch iets durfde te proberen – een idee uitspreken, een website lanceren, mijn creatieve werk laten zien – voelde ik hoe er een laagje van die angst afviel.

Ik werd niet groter omdat ik ineens alles durfde. Integendeel. Ik werd groter door die kleine stapjes, door het telkens weer een beetje ruimte maken voor mezelf.

Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik ooit dacht: “Ik hoef niet de spotlight, laat anderen maar.” Maar het grappige is: soms kwam die spotlight vanzelf, juist omdat ik gewoon mezelf bleef. Ik merkte dat mensen mijn zachtheid waardeerden, mijn oog voor detail, mijn manier van luisteren. Dingen die ik zelf heel klein vond, bleken voor anderen juist groot.

En daar leerde ik iets belangrijks van: groot zijn betekent niet dat je het hardste roept. Groot zijn betekent dat je je eigen stem durft te laten klinken, op jouw manier. Dat kan zacht zijn, of voorzichtig, of met humor. Maar het is wél jouw stem.

Dus ja, ik hield mezelf jarenlang klein. Maar toch werd ik groot. Niet door ineens te veranderen in iemand anders, maar door stukje bij beetje mezelf te durven zijn. En misschien is dat wel de mooiste manier van groeien: langzaam, eerlijk, en in je eigen tempo.

Voor jou

Misschien herken je dit wel. Dat gevoel dat je beter wat gas terug kunt nemen, dat je niet te veel moet laten zien, dat anderen het toch beter doen. Maar geloof me: er is niemand die jouw plek kan innemen.

Jij mag je ruimte pakken, al is het maar met kleine stapjes. Jij mag zacht én groot zijn. Jij mag precies op jouw manier groeien.

En wie weet ontdek je, net als ik, dat je eigenlijk al groter bent dan je dacht.

Herken jij dit gevoel van jezelf klein houden?

Ik ben benieuwd hoe jij ermee omgaat. Laat een reactie achter of deel dit artikel met iemand die dit misschien ook nodig heeft om te lezen.