Mijn ouders hadden een winkel aan huis, met daarachter de woonkamer. Op dagen dat de winkel open was, liepen niet alleen klanten binnen, maar ook vertegenwoordigers, familieleden, kennissen, eigenlijk iedereen die toevallig in de buurt was. En al die mensen kregen koffie, natuurlijk met dat typisch Hollandse koekje waarvan niemand precies weet waarom we het blijven serveren.
Het was altijd gezellig, maar ook een soort georganiseerde chaos. We haalden de koffie dan ook in enorme bussen bij de VEN, wat nu de Sligro is, want het was niet aan te slepen.
Dat mis ik.
Ik zit soms sip naar de deur te staren, in de hoop dat er spontaan iemand binnenvalt… maar ja, zonder winkel blijft het voorlopig bij de postbode en een telemarketeer of twee. Misschien moet ik maar een bordje ophangen:
“Binnenlopen mag, koffie staat klaar en het koekje is inbegrepen.”
2 Comments
Wij hadden vroeger buren waar we zo binnen konden lopen en zij kwam en ook zo makkelijk bij ons. Onze deur stond niet altijd open, want mijn beide ouders werkten en overdag was het huis dus leeg (op 2 honden na) maar verder was er veel contact.
Niet zoveel als bij jou thuis, maar ik snap je gemis. Hoe heerlijk ik het ook vind om een hele dag alleen thuis te zijn, zonder dat ik me druk hoef te maken over bezoek, zo lekker zou ik het ook wel eens vinden om een koffiepersoon om de hoek te hebben. Maar zelf steek ik daar te weinig energie in, omdat ik die gewoon niet heb, denk ik.
@Ria: Het beste is gewoon om het zelf te druk te hebben om er over in te zitten, volgens. ;- )