Zucht! Welnu, gisteren zwol mijn rechterknie (blessure) weer op, en kon ik niet meer lopen. Ik weet niet eens waardoor dat veroorzaakt werd. Maar goed, knie dik, niet kunnen lopen. Het is zo’n herroepingsgeval. Ik heb dus vanochtend een herroepingsformulier van de Sportschool gedownload, geprint, ingevuld en per e-mail toegestuurd. Want het lijkt me niet verstandig in deze situatie nog verder te gaan met die ambities van me. Ooit gaat het me lukken, maar blijkbaar nu nog even niet.
En dat op maandag. De maandag is altijd al zo’n dag dat ik baal. Iedereen vertrekt naar z’n broodheer, des morgens, iedereen heeft een functie. Lijkt wel. Op die maandagen word ik altijd behoorlijk geconfronteerd met mijn arbeidsongeschiktheid. Hoe zot dat ook klinkt.
Maar natuurlijk is er zat te doen. Er ligt altijd wel werk voor me. Soit. Bezigzijn en blijven is wel zo’n dingetje waar ik aan kan werken. Daar moest ik maar eens een ambitie van maken.
