Ben een dochter van zelfstandige ondernemers, dus aan tafel werd er letterlijk altijd gesproken over omzet, en niet winst. Als je winst kon maken als ondernemer deed je het ofwel erg goed en had je misschien ook best wel mazzel in dit leven. Het was te allen tijde een kwestie van hard werken, en keihard je best doen. Zelfs als de klant je voor ‘rotte vis’ uitmaakte, was het de bedoeling dat diezelfde klant met een gigantische smile op zijn pokerface onze winkel zou verlaten, alles in het kader van de tevredenheid van die klant. Laat die klant maar geloven dat het uiteindelijk in ‘zijn voordeel’ zou worden beslist. Da’s nog best wel een kunstje, mag ik wel stellen. Toch lukte dat wonderwel vaak genoeg wel.

Het #WOT-woord van vandaag is:

Graaiflatie: “inflatie die wordt aangewakkerd door ondernemingen die de kostenstijging van grondstoffen, productiemiddelen en arbeid volledig of bovenmatig doorberekenen aan de consument om hun winst op peil te houden of te verhogen”.

https://woordvanhetjaar.vandale.nl/nl

Graaiflatie zoals het bedoeld is

De term graaiflatie Is mijns inziens best wel even slikken.

Ik zat meen ik nog in de brugklas van het Triniteitslyceum, en de politiek en nieuwe stemrondes waren het gesprek van de dag. Mijn beste vriendin wist me toen te vertellen, dat ik ‘vast wel’ op de VVD zou stemmen als ik toen in de gelegenheid zou zijn. Van het een kwam het ander en het gesprek ontaarde in ruzie toen mijn bestie me stellig verontwaardigd meedeelde dat wij nooit betaalden voor de stofzuigers die we verkochten, en dat die betaling pas hoefde te worden gedaan zodra die (verrekte) stofzuiger was verkocht. Ik probeerde haar nog mee te delen dat we ook zoiets hadden als investeringen in inventaris en voorraadbeheer, maar daar had zij geen oren naar. Ze zag duidelijk alleen dollar(gulden)tekens in haar ogen. Omzet daar deed men niet aan. Nee, winst dat was wat wij deden thuis. Dat alles ten koste van haar en haar arme vader, die haar dit onomwonden had geleerd.

Ik weet nog hoe geërgerd ik was omdat ik blijkbaar een vriendin verloor vanwege een overtuiging die ik niet recht mocht zetten, maakt niet uit wat ik ook deed om weer op één lijn met haar te komen.

Onlangs kwam ik haar weer eens tegen, en vertelde ze me trots een manager in een zorginstelling te zijn, waarop ik haar van harte feliciteerde. Ik had hierop best een preek willen afsteken, maar deed dat niet, omwille, juist, van de lieve vrede.

Hoe dan ook

Zelf ben ik niet zo prijsbewust, al valt het me de laatste maanden wel op dat ik met name als ik de dagelijkse boodschappen doe dat de kassabon wat te hoog uitvalt. Alles wordt duurder. Als ik zoals ik altijd graag een maaltijd klaarmaak, dan kost me dat meer dan een tientje. Ik kan er zelfs bijna voor uit eten. En dat doe ik dan liever dan dat ik zelf nog kook.

Roken doe ik niet meer. Gelukkig. Want dat prijskaartje is ronduit belachelijk. En ook ongezond voor je portemonnee bovendien.

Ook ik vind het jammer dat die mooie speciaalzaken langzamerhand uit ons stadsbeeld verdwijnen, maar begrijpen doe ik het wel. Men vraagt immers rustig advies bij zo’n speciaalzaak hoe een meterkast te installeren, zonder voor die know-how te willen betalen, en bestelt daarna doodleuk de meterkast bij een online specialist die groot inkoopt en goedkoper kan leveren, met gratis thuisbezorging.

Dat alles maakt dat kosten oplopen en er voor specialisatie en know-how moet worden betaald.

Ik vind het spijtig dat sommigen onder ons van buitensporig en onethisch gedrag worden beticht. Zelfs ik zie in dat die exorbitant hoge salarissen en bonussen werkelijk de pan uitrijzen en dat het verschil tussen rijk en arm hiermee onnodig wordt vergroot.

Maar bij alles wat graaiflatie behelst, denk ik dan, wat zou jij doen als je die optie had?

Schrijf je mee?

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzint of Karin of ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. De vorige woorden toen ik meeschreef kun je in het archief vinden.