Vroeger schreef ik elke dag, dat was zo rond 2002. Zonder afbeelding. Gewoon tekst, en kebang. We deelden de posts ook niet of nauwelijks. Ja we hadden een webloggerlijst. En een RSS feed. We keken niet naar de ow zo verplichte SEO-lengte van een blogpost. Het deed allemaal niet ter zake. Je schreef. Punt.
Per vandaag ben ik van plan dat weer in te gaan voeren.
Wellicht dat het schrijven me dan weer aantrekkelijker voorkomt. En als ik genegen ben te schrijven, dat ik – zonder te aarzelen – en – zonder me verplicht te voelen mee te doen aan die deelgekte – weer op een gedegen manier zal schrijven.
In ander nieuws
Ik schreef reeds eerder dat de reumatoloog heeft aangetoond dat er in mijn voeten, gevorderde artrose heerst. Dit naar aanleiding van foto’s van beide voeten, die mijn huisarts ook reeds had laten maken. Daarmee is de pijn in de rest van mijn voeten nog niet opgelost. Maar hee, de reumatoloog is van mening dat ik eerst maar eens moet proberen of steunzolen hun werk gaan doen, dus opnieuw een verwijzing naar een podotherapeut. En pas daarna, misschien – ja heel misschien – een mri-scan.
Dit terwijl ik met mijn 56ste natuurlijk nog lang niet van plan ben om me met stok of rollator voort te bewegen. Ook niet tijdens mijn dagelijkse verplichte halfuurs-ommetje.
En ook de neuroloog kwam met nieuws over mijn in beide handen: carpaaltunnelsyndroom. Rechts heftiger dan links. Eerdaags een afspraak om de pijn wat te verlichten middels een injectie. Mocht dat niet werken dan volgt een operatie.
Nu je raadt het al… De stijfheid in de rest van mijn lichaam is nu definitief toegeslagen. Des morgens sta ik op als een of andere opoe die niet overeind durft te komen vanwege haar stramheid. Belachelijk. Vandaar dat ik vandaag een abo bij een sportschool heb genomen. Inmiddels zijn halfjaarlijkse abonnementen bij sportscholen ook mogelijk. En ik voel dat de tijd daar is me niets aan te trekken van nog een pijntje hier of daar.
Pix is een weinig obstinaat. En dat mocht tijd worden.
