Ligt het aan mij of gaat de wereld langzaam ten onder aan korte lontjes? Sinds corona valt me dat al op. Er is maar bitter weinig om anderen een tirade af te laten steken of een preek te mogen ontvangen, bij het minste geringste. Daar zal de komende vakantieperiode hopelijk beterschap brengen. Kan ook zijn dat de hitte van gisteren te veel doorslag gaf. Ik vind dat intens jammer. Gaat ten koste van dat gezamenlijke ZEN-gevoel immers.
Soms bespeur ik het bij mezelf ook wel. Ik kan vloeken en tieren als het even niet gaat, zoals ik wil. Maf genoeg valt het me zelf ook op. Vanwaar die ergernissen en die wrevels, denk ik dan. Als iets niet helemaal vlot, roep ik, ‘schiet op Harry!’ Vaker nog erger. En wat kan Harry er aan doen? (Harry is dus voor mij een verzamelnaam voor alle ellende in deze wereld.)
Dus per vandaag heb ik afscheid genomen van Harry en hem het beste gewenst. Lukt me ook vast wel zonder hem.
