Wij waren al tijden op zoek naar een hondje van dit ras. Het hoefde niet eens een pup te zijn. Welnee, want wat oudere hondjes zijn vaak al zindelijk, en we bieden graag een goud mandje aan mocht de situatie zich daartoe lenen. Die zoektocht was beslist niet eenvoudig, maar gut oh gut wat krijg je er veel voor terug als je eenmaal de stappen hebt gezet naar dat nieuwe gezinslid. Want hemeltjelief wat is zo’n mirakel dan welkom! Zelfs mijn kat, die hier het alleenheerschappij had, is er blij mee.

Vorige week dinsdag hebben we haar – Pepper – opgehaald. En we raakten stante pede verliefd op haar grappige snuit. Met haar zwart/witte tinten lijkt ze sprekend op een vorige Shih Tzu die we helaas een paar jaar geleden hebben moeten laten inslapen vanwege haar hoge leeftijd.

Vandaag is ze alweer een week bij ons. In deze korte tijd hebben we al meermaals – eigenlijk continu – moeten toegeven aan haar speelse karakter en haar lieflijke smeekbeden. Want een hond zou geen hond zijn als ze niet wist hoe ze ons moest bewerken. En Pepper heeft die kwaliteiten ongebreideld in haar karakter. Ze weet ons iedere keer te vangen met haar spontaniteit en intelligentie.

De vraag is natuurlijk wie wie nu eigenlijk uitlaat?! Dat is een bijzonder interessante vraag die ons aan het denken zet over de complexiteit van menselijke interacties en de verantwoordelijkheden die daaruit voortvloeien. Het lijkt misschien een eenvoudige kwestie van wie er op een bepaald moment met een huisdier wandelt, maar schijn bedriegt. Misschien kunnen we hier dieper op ingaan en de verschillende perspectieven verkennen, zoals de rol van eigenaarschap, de relatie tussen mens en dier, en de morele implicaties van onze keuzes binnen dit samenspel. Het biedt ons de kans om niet alleen naar de verantwoordelijkheid van de uitlater te kijken, maar ook naar hoe deze verantwoordelijkheden kunnen variëren afhankelijk van de omstandigheden.

Hoe dan ook, het beestje doet me bijzonder goed en brengt elke dag een heleboel vreugde in mijn leven. Wat waarschijnlijk wordt veroorzaakt door die aaipartijen en het gezellige uitlaten, die ons beiden plezier en verbondenheid bieden. Met zo’n hondje heb je bijna gegarandeerd aanspraak van voorbijgangers die erdoor gecharmeerd lijken, en vaak krijg ik enthousiaste reacties van mensen die graag even met hem willen knuffelen of een praatje willen maken. Het is echt een fijne ervaring om zo’n schattig en sociaal dier in mijn leven te hebben. Ook mijn leven bloeit en groeit ervan op.