Waarom ik mezelf altijd eerst kwaad moet maken eer het lukt

Ik ben in te huren als radiatorreparateur per vandaag… Komt zo, 2 radiatoren deden het consequent niet meer in mijn app. Harde klap op draaiknoppen + paar keer ontluchten doet blijkbaar wonderen. Mijn dag is weer GOED. Scheelt weer kosten, want een verwarmingsreparateur rekent zo’n € 150 per dagdeel.

Het lukte me met de ene radiator in de keuken liefst 25 jaar niet. En de radiator in de gang bij de voordeur al minstens 3 jaar niet. Resultaat: het was hier erg koud vanochtend.

Vanmorgen werd ik overigens heel laat wakker. Het is zondag, dus ik vergeef mezelf dat voor een kort moment.

Ware het niet dat poeslief reeds voor de 3de keer krols is, sinds haar komst op 15 juli dit jaar in dit enigszins chaotische huishouden. Haar klaagzangen zijn dermate zorgwekkend en zelfs bij vlagen ergerlijk, dat ik haar vanmorgen een flinke preek heb gegeven. Die was niet zachtzinnig, mag ik je wel vertellen. Plotseling leek het een paar uur te werken. Nu slaapt ze. En kan ik haar weer enigszins velen. Op naar een nestje die ik volgend jaar lente met haar zal proberen te bewerkstelligen.

Vanwege – ik vermoed – die irritatie en de koude hier, gaf ik gewoon even een loeiharde hengst op de draaiknop van een van de radiatoren (van kwaadheid en ergernis over de kou hier), en dat leverde gelijk resultaat op, naast meerdere keren ontluchten, mag ik wel stellen. Warmte straalt mijn huis weer binnen.

Ik ben nu, ik herhaal bij dezen alvast, ik ben nu zielsgelukkig. Mijn sereniteit is weer op orde. Mijn huis is weer warm. Mijn poes slaapt tevreden. Mijn leven staat op de rit. Nu. Ik vraag me alleen af, waarom ik mezelf daar in eerste instantie altijd kwaad over moet maken. Hoe dan ook. Het blijkt af en toe te werken. Met geduld en enigszins enerverende ochtenden…