Vrees het ergste voor de banken en overige geldinstellingen voor de toekomst. Want zoals de voorspellingen nu zijn, aarzelen de ouderen onder ons niet om de banken links te laten liggen en hun geld weer gewoon in een oude sok op zolder of onder hun hoofdkussen te bewaren. Al vind ik ook niet bepaald wenselijk, want dan hebben de boeven ze precies waar ze willen hebben. Thuis. Onveilig. Onbeschermd.

De voorspellingen waar ik het zoëven over had: via phishing zou het volgens de Sensatiegraaf mogelijk zijn software op de smartphone/tablet en desktop te installeren waarmee men met deepfake/AI foto’s in staat moet zijn complete bankrekeningen van het slachtoffer te plunderen. En tot op heden blijkt daartegen nog geen oplossing te zijn.

Nu dacht ik, goh, ik zet mijn Face ID maar eens uit, via mijn smartphone en tablet. Maar ja, mocht er een kwaadwillende zijn die zulks soort software reeds heeft geïmplementeerd op mijn smartphone dan wel tablet, dan komen ze ook heus wel achter je toegangscode als je inlogt bij de bank.

Je snapt, ik vind dit soort ontwikkelingen niet bijster vrolijkmakend. Zeker niet als dat groots wordt aangekondigd in de krant zonder een of andere oplossing aan te reiken.

Het enigste wat je kunt adviseren is dat je ouderen leert geen ‘links’ aan te klikken waardoor die phishingsoftware mogelijk zou kunnen worden ingezet. Maar dat valt nog niet mee, omdat men ook via e-mails vrijwel dagelijks uitgenodigd wordt om op een link te klikken om bijvoorbeeld rechtstreeks een betaling te doen, of naar een bepaalde pagina te surfen.

Wat dat betreft zou mijn advies zijn aan ouderen om vooral niets te doen eer ze iemand om raad kunnen vragen. Maar dan nog… is het een hachelijke zaak en moeten we blijven praten over online veiligheid om iedereen, ook jongeren, te blijven informeren.

Sinds anderhalve maand heb ik dan thuis eindelijk een glasvezelverbinding. Het had wat voeten in de aarde want de VvE hier stond slechts één ISP toe de glasvezelverbinding aan te leggen. Terwijl ik natuurlijk stevig was geworteld bij een andere. Hoe dan ook is het allemaal weer goed gekomen.

Nu was ik al best wel tevreden want het leven kabbelt wel gezapig voort met de snelste internetverbinding die er tot op heden was zonder glasvezel. Heb er werkelijk geen centje last van gehad de laatste jaren.

Waarom dan toch die overstap?

Nu ik ben natuurlijk altijd vreselijk benieuwd naar nieuw, nieuw, nieuw. En of het inderdaad de 3 pijlers van (nog hogere) snelheid, betere streaming en betrouwbaarheid kon waarmaken. Nu dat doet dat inderdaad.

Het grappige is dat ik nu soms moet wachten op het trage laden van sommige sites. Voor mijn gevoel zijn sommige websites (lees: webhosts) dus er nog niet op voorbereid dan wel gemaakt. Wat ik dan wel weer grappig vind.

Ik vond dit erover

Glasvezelverbindingen staan ​​bekend om hun hoge snelheden en lage latentie. In veel gevallen kunnen glasvezelverbindingen gegevens sneller overdragen dan sommige websites kunnen laden. Dit betekent dat de snelheid van je internetverbinding met glasvezel mogelijk hoger is dan de laadsnelheid van sommige websites, vooral als die websites zwaar zijn of als de servers waarmee ze zijn verbonden, traag zijn.

Niettemin is het belangrijk op te merken dat de snelheid van een website ook afhankelijk is van verschillende factoren, waaronder de serversnelheid, de hoeveelheid inhoud op de pagina, het netwerkverkeer en meer. Zelfs met een snelle glasvezelverbinding kunnen andere factoren de laadsnelheid van een website beïnvloeden.

chatgpt.com

Conclusie

Met andere woorden: de snellere internetervaring is zeker mooi en indrukwekkend. En nog steeds ben ik er blij mee. Nu is het even afwachten wat de rest van het internet gaat doen.

“Misschien is het pas als iemand er ineens niet meer is, dat je beseft dat diegene heel belangrijk voor je was. Dat je zonder die persoon niet zou zijn wie je nu was.” Aldus ons aller (@Electric) Luna.

Van de week bereikte me dat bericht, dat intens nare bericht dat iemand ‘way younger’ dan ikzelf plots ziek was, naar de dokter en vervolgens het ziekenhuis ging, complicaties kreeg en zomaar dood kon gaan. Iemand naar waar ik torenhoog omhoog keek. Het moest niet mogen. Dit.

Toen ik in 2002 begon met bloggen waren er nog niet bijster veel tools, zelfs WordPress was er nog niet, volgens mij.
Maar hoera voor @Bopp en zijn TwoKings. Zij ontwierpen Pivot, en later ook PivotX. En nog later nog meer websystemen.
Ik was blij met Pivot, en zeker ook met PivotX. Ik kan me herinneren dat ik heel wat tijd, en als ik roep dat het veel tijd was dat ik daar doorbracht, het echt dágen en náchten waren dat ik dat forum afschuimde op antwoorden. En ze daar ook vond. Gelukkig. Dankzij het genie van @Bopp en consorten.

Door @Bopp’s intuïtieve en intelligente blogtool kon zelfs ík dit systeem begrijpen. En ermee werken.
In eerste instantie ploeterde ik zelf wat af, maar mijn vragen werden altijd in alle rust en met humor opgelost door @Bopp en al die mensjes die daarbij betrokken waren.

Later, toen ik meehielp aan sites als aboutblank.nl en later de Nederlandse DutchBloggies.nl awards, kreeg ik ook rechtstreeks te maken met @Bopp. En als altijd werden mijn vragen competent en met betrokkenheid afgehandeld. En letterlijk binnen een kwartiertje tijd. U vraagt, wij fixen.

Het was dan ook daar tijdens de laatste uitreiking van de DutchBloggies awards, dat ik @Bopp persoonlijk de hand mocht schudden. Twee vrolijke en geïnteresseerde ogen onderzochten mijn gelaat, daar bij die boekenstand gedurende de uitreiking. Achteraf vond ik het nog jammer ook dat ik te verlegen was geweest om dieper op zijn werk voor de Blogosphere in te gaan.

Nog veel later werkten Chantall (@ElectricLuna) en ik samen aan haar sites, o.a. Ploesiepoesie.nl en Maanisch.com, Climaximaal.nl en Maaneschijn.nl En aangezien haar sites gehost werden door TwoKings.nl was @Bopp opnieuw vaak een rots in de branding als we er eens niet uit kwamen.

Ik denk nu zomaar dat zonder dat geniale werk van TwoKings.nl de Nederlandse Blogosphere nooit zo groot had en was geweest. Ik zal zijn werk en karakter dus zeker gaan missen. Deerlijk. En daarin ben ik vast niet de enige.

Het was donker, heel donker, die nacht. En hij woelde en woelde maar. Ergens kon hij het niet verkroppen. Dus kroop hij zijn bed uit. Maakte hemzelf een kop koffie. Knalde zijn laptop aan. En zocht naar wachtwoorden die hij nog ergens had staan, wist hij. Zouden ze nog werken, vroeg hij zich af?

Voorzichtig typte hij de naam van die webhost in de adresbalk van zijn browser. En logde in op het klantenpanel met de gegevens van zijn voormalige klant. Het lukte, wonderwel! Hij was ingelogd. Hij slaakte een zucht van verlichting. Snel checkte hij of de database gegevens toch niet stiekem wel waren gewijzigd. Maar nee, ook daar kwam hij moeiteloos in. Hallelujah.

Hij kon het niet laten. In de database wijzigde hij het e-mailadres van de huidige webdesigner. Waarschijnlijk niet beseffende dat de webdesigner daaromtrent een e-mail zou ontvangen. En tjakka, ook dat lukte, naadloos. Zo had hij ineens weer toegang tot het Dashboard van WordPress van zijn voormalige klant.

Nu hoefde hij alleen nog maar de purchase code van het WordPress theme te verwijderen, zodat zijn eigen nieuwe klant dan toch maar dat ene WordPresstheme van Themeforest.net ongelimiteerd kon gebruiken. Hij moest het nu alleen nog maar activeren voor zijn nieuwe klant. Hij was uiteindelijk de eigenaar van die theme. Niet zijn voormalige klant, die hij reeds een paar honderd Euri’s afhandig had gemaakt, zonder daadwerkelijk iets voor die klant te hebben gedaan.

En nee, hij voelde zich daaromtrent helemaal niet schuldig. Hij had zelfs geen moment geaarzeld. Voor die luttele € 50,= vond hij dat wel waard. Hij vond het zelfs de gewoonste zaak van de wereld. Waarom zou je niet terugnemen wat daadwerkelijk tot jouw eigenste bezit behoorde?

Een uurtje later ging hij terug naar bed. Hij nestelde zich wat gemoedelijk in, draaide nog wat om zijn eigen as. En viel uiteindelijk gelukzalig in een diepe slaap. Zijn brein was weer gerustgesteld.

Normaliter haat ik het te moeten stellen dat zelfs ik zo langzamerhand toe ben aan een vakantie. Want hee, zo ben ik niet opgevoed. Vakanties, leuk, maar het is geen noodzaak. En als rechtgeaarde blogger weet ik dat ik over de huidige situatie en dingetjes die ‘spelen’ dezer dagen nog even beter niet kan bloggen. Mijn brein vindt daar uiteraard weer een uitweg; verander weer eens de lay-out van je blog. Ga fröbelen. Doe íéts.

Een paar jaar geleden verzuchte ik nog dat ik reuze blij was met Elementor Paginabouwer. Het is geweldig wat je even snel met dat systeem kunt opzetten. Maar mijn kennis van PHP holt daarmee wel hard achteruit. Het hardcore programmeren van een website, dat is toch wel helemaal ‘mijn’ ding. Daar word ik rustig van. Tevreden van. En kan ik achteraf blijer zijn met mijn neergezette resultaat.

Daarvóór heb ik heel wat WordPress-themes aangeschaft via Themeforest.net en ook andere aanbieders. Maar wat ik ook doe, en hoe ik het ook wend, zo’n mooie theme staat er dan uiteindelijk wel, maar ik vind het té mooi. Té… euhm… niet mijzelf. Ik schrijf niets meer, omdat ik het té perfect vind.

Nog daargelaten dat die WordPress-themes vaak helemaal niet goed scoren in de metrics, als Google Pagespeed Insights of GTmetrix.com en Pingdom tools, die ook. Maar waarom interesseren die resultaten mij nu zo?

Wel, allereerst leest men tegenwoordig het meest via zijn smartphone of tablet. Daarom is snel en efficiënt laden op mobiel en tablet van reuze belang. Gek genoeg, zijn bovengenoemde tools om te meten en weten hoe snel en goed het laadt, nog altijd ingesteld op desktop modus, tenzij je je abonneert op de ‘premium’ tools van deze grootheden om ook meer te leren over smartphonemodi.

Vandaag staat er dus deze omgekatte lay: FutureImperfect van HTML5up. Maar morgen zou dat dus best een andere kunnen zijn. Alles om mijn grijze breincellen aan het werk te houden. En mijn hart te verblijden. Nu het jouwe nog… ; – )