Het was donker, heel donker, die nacht. En hij woelde en woelde maar. Ergens kon hij het niet verkroppen. Dus kroop hij zijn bed uit. Maakte hemzelf een kop koffie. Knalde zijn laptop aan. En zocht naar wachtwoorden die hij nog ergens had staan, wist hij. Zouden ze nog werken, vroeg hij zich af?

Voorzichtig typte hij de naam van die webhost in de adresbalk van zijn browser. En logde in op het klantenpanel met de gegevens van zijn voormalige klant. Het lukte, wonderwel! Hij was ingelogd. Hij slaakte een zucht van verlichting. Snel checkte hij of de database gegevens toch niet stiekem wel waren gewijzigd. Maar nee, ook daar kwam hij moeiteloos in. Hallelujah.

Hij kon het niet laten. In de database wijzigde hij het e-mailadres van de huidige webdesigner. Waarschijnlijk niet beseffende dat de webdesigner daaromtrent een e-mail zou ontvangen. En tjakka, ook dat lukte, naadloos. Zo had hij ineens weer toegang tot het Dashboard van WordPress van zijn voormalige klant.

Nu hoefde hij alleen nog maar de purchase code van het WordPress theme te verwijderen, zodat zijn eigen nieuwe klant dan toch maar dat ene WordPresstheme van Themeforest.net ongelimiteerd kon gebruiken. Hij moest het nu alleen nog maar activeren voor zijn nieuwe klant. Hij was uiteindelijk de eigenaar van die theme. Niet zijn voormalige klant, die hij reeds een paar honderd Euri’s afhandig had gemaakt, zonder daadwerkelijk iets voor die klant te hebben gedaan.

En nee, hij voelde zich daaromtrent helemaal niet schuldig. Hij had zelfs geen moment geaarzeld. Voor die luttele € 50,= vond hij dat wel waard. Hij vond het zelfs de gewoonste zaak van de wereld. Waarom zou je niet terugnemen wat daadwerkelijk tot jouw eigenste bezit behoorde?

Een uurtje later ging hij terug naar bed. Hij nestelde zich wat gemoedelijk in, draaide nog wat om zijn eigen as. En viel uiteindelijk gelukzalig in een diepe slaap. Zijn brein was weer gerustgesteld.

%d bloggers liken dit: