In de duistere krochten van een brein
Het was donker, heel donker, die nacht. En hij woelde en woelde maar. Ergens kon hij het niet verkroppen. Dus kroop hij zijn bed uit. Maakte hemzelf een kop koffie. Knalde zijn laptop aan. En zocht naar wachtwoorden die hij nog ergens had staan, wist hij. Zouden ze nog werken, vroeg hij zich af?
Voorzichtig typte hij de naam van die webhost in de adresbalk van zijn browser. En logde in op het klantenpanel met de gegevens van zijn voormalige klant. Het lukte, wonderwel! Hij was ingelogd. Hij slaakte een zucht van verlichting. Snel checkte hij of de database gegevens toch niet stiekem wel waren gewijzigd. Maar nee, ook daar kwam hij moeiteloos in. Hallelujah.
Hij kon het niet laten. In de database wijzigde hij het e-mailadres van de huidige webdesigner. Waarschijnlijk niet beseffende dat de webdesigner daaromtrent een e-mail zou ontvangen. En tjakka, ook dat lukte, naadloos. Zo had hij ineens weer toegang tot het Dashboard van WordPress van zijn voormalige klant.
Nu hoefde hij alleen nog maar de purchase code van het WordPress theme te verwijderen, zodat zijn eigen nieuwe klant dan toch maar dat ene WordPresstheme van Themeforest.net ongelimiteerd kon gebruiken. Hij moest het nu alleen nog maar activeren voor zijn nieuwe klant. Hij was uiteindelijk de eigenaar van die theme. Niet zijn voormalige klant, die hij reeds een paar honderd Euri’s afhandig had gemaakt, zonder daadwerkelijk iets voor die klant te hebben gedaan.
En nee, hij voelde zich daaromtrent helemaal niet schuldig. Hij had zelfs geen moment geaarzeld. Voor die luttele € 50,= vond hij dat wel waard. Hij vond het zelfs de gewoonste zaak van de wereld. Waarom zou je niet terugnemen wat daadwerkelijk tot jouw eigenste bezit behoorde?
Een uurtje later ging hij terug naar bed. Hij nestelde zich wat gemoedelijk in, draaide nog wat om zijn eigen as. En viel uiteindelijk gelukzalig in een diepe slaap. Zijn brein was weer gerustgesteld.
Ontdek meer van verwondervrouw.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Spannend, hopelijk komt hij er mee weg. Ik denk zomaar dat jij zo’n mannetje wel in jouw vriendenkring zou willen hebben, je vindt het zo leuk om met de vormgeving van je weblog te spelen, je droomt er zelfs van.
@Geesje: Integendeel. :-p Ik snap zo’n vent dan weer niet. :-/
Geesjuhhhhhhhhhh!!!!
Ik snap die vent wel… de mogelijkheden zijn er … en onze roverheid heeft het veel te druk met het pamperen van ‘zij met een moeilijke jeugd vroeger’ ipv recht en straf toe te passen zoals het hoort. Dat hij dus zijn gang gaat is volkomen logisch voor iemand die het niet nauw neemt met ‘mijn & dijn’.
Ik heb tal van wachtwoorden etc in mijn bezit (gehad) van medebloggers om hen in tijden van nood etc te helpen… heb nog nooit ook maar 1 seconde een gedachte aan een ‘misbruik’ actie of wat ook gehad. Integendeel, ik koester die bloggers want hoe bijzonder is het dat zij iemand die ze eigenlijk niet kennen toch met hun inloggegens vertrouwen.
Wat mij betreft mag die oetlul nooit weer een moment van rust vinden, integendeel, laten alle demonen hem maar als boksbal gebruiken.
– – – – afgezien van dat al, je hebt het wel prachtig beschreven.
@MelodyK: Nu, ik snap die vent nadrukkelijk niet.
Zo denk ik er ook over… Wachtwoorden e.d. zijn er om mensen in nood bij te staan. En idd koester ik het feit dat je dat vertrouwen mag genieten.
Dank je wel… voor dat compliment… 😉