Vanaf mijn vroegste jeugd herinner ik me dat ik op Eerste Kerstdag ’s ochtends vroeg naar beneden ging en daar de pick-up aanzette om eindeloos Kerstliedjes af te spelen. Hoewel ik uit een atheïstisch gezin kwam, vond ik die liedjes en het sprookje van Kerst prachtig. Ik denk dat ik als kind al begreep wat nederigheid betekende, ook al kon ik daar destijds nog niet de juiste woorden voor vinden.

De afgelopen jaren is de betekenis van Kerstmis voor mij wat op de achtergrond geraakt. Dat is niet verwonderlijk, want de drukte en hectiek van het organiseren en regelen van alle Kerstvieringen laat me daar niet echt bij stilstaan.

Toch heb ik ook mijn momenten. Zoals vanmorgen. Ik was al achterlijk vroeg wakker – natuurlijk – en al enigszins in gedachten de organisatie van onze Kerstborrel vanmiddag aan het regelen. Ik krijg dan de meest zorgelijke gedachten hoe mijn Kerstborrel in rook opgaat omdat ik mezelf achterna moet lopen en er zelf niet of nauwelijks van kan genieten. Dan moet ik echt moeite doen om mezelf terug te fluiten om mezelf te dwingen weer in die nederige Kerstspirit te komen.

Bijna zou ik mijn buren in dit appartementencomplex vergassen op een luide viering van mijn Kerstspirit door weer eindeloos Kerstliedjes af te spelen. Als was het om alvast in die stemming te geraken. Maar dat doe ik toch maar niet om 6:30 uur ’s morgens vroeg. 😉

Ik kan reflecteren op mijn ervaringen en mezelf terugfluiten wanneer nodig – en dat vind ik van mezelf dan weer een prettige eigenschap – zodat ik niet vergeet waar de echte kerstsfeer om draait. Ik geniet van de mooie lichtjes, versieringen en lekkernijen, maar bovenal van de tijd met dierbaren.

Vandaar dat ik jullie allemaal – vanaf deze plek en dit tijdstip – een nederig en gezegend Kerstmis toewens. Geniet!