Ooit was ik diep verdrietig vanwege een lullig akkefietje met een vriendin – althans, iemand die ik toen nog als vriendin beschouwde. Uiteindelijk bleek ze dat niet te zijn. In tranen reed ik naar het huis van mijn broer. Daar trof ik hem, uiteraard omringd door zijn vrienden. Ze namen me mee, sleepten me als het ware uit mijn verdriet. We gingen uit eten op de Botermarkt in Haarlem. Onderweg bleef mijn broer luid de naam van die nepvriendin roepen, gevolgd door: “Who the fuck is… dan wel?”
Die wijze les, en zijn woorden, staan me nog altijd glashelder voor de geest. Ik hoor het hem nog steeds roepen.
Vandaag klinken die woorden luider dan ooit in mijn hoofd. Het is namelijk precies drie jaar geleden dat hij er niet meer is. Hij overleed destijds aan blaaskanker.
Het gemis is groot. De woede en het verdriet steken steeds vaker de kop op, alsof ze niet willen wijken. En toch, soms voelt het alsof hij er nog is. Alsof hij ergens van bovenaf over me waakt. Op momenten dat ik de verkeerde kant op dreig te gaan, gebeurt er iets waardoor ik gered word. Het voelt dan alsof hij ingrijpt, alsof hij mijn beschermengel is. Misschien is dat bijgeloof. Misschien is het gewoon toeval. Maar ik voel het.
Hoe het ook zij, vandaag proost ik op zijn leven. Met een biertje, voor hem. Voor alles wat hij was. En ook voor de woede, het verdriet en het gemis die ik met me meedraag.
“Haal je kracht uit de momenten
Koester de glimlach die ‘t jou geeft
Want dood zal hij nooit echt zijn
Zolang hij in mijn hart nog leeft”
Ontdek meer van verwondervrouw.nl
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
3 Comments
Wat een gemis!
Veel sterkte vandaag. Hij klinkt als een fijne broer.
Wat een heerlijk gevoel dat broerlief nog altijd aanwezig is en zich zonder woorden kenbaar maakt. Nog mooier is dat je het weet en dat je er naar luistert. Niks bijgeloof. Ja, de materiële wetenschap kan het niet bewijzen en er is meer immaterieel gaande in het universum dan materieel. En dat kun je alleen maar weten als je een ander zintuig gebruikt dan de vijf die we kennen. En dat kun jij!
Heb een gezond en gezellig 2025 vol plezier.
Goed dat je nog zoveel aan zijn woorden hebt en hem nog zo dicht bij je voelt, Irene. Dat houdt (de herinnering aan) hem levend, hoe gek dat ook klinkt. Ik wens je sterkte toe vandaag.