Elke ochtend blijkt weer een strijd tegen de chaos in Pix’ leven. Ze begon haar missie met een gedrevenheid die bijna obsessief was. Kocht een gigantische kalender, een stapel notitieblokken en een assortiment kleurrijke markeerstiften. Bedacht een ingenieus systeem waarbij elk aspect van haar leven nauwgezet gepland was.
Toen ze eenmaal klaar was om haar nieuwe gestructureerde leven te omarmen keek ze naar de kalender, waar elk uur was toegewezen aan een specifieke taak. Begon haar dag met het volgen van dat schema tot op de minuut nauwkeurig.
Maar al snel begonnen de problemen. Was zo gefocust op haar strakke schema dat ze zelfs vergat te eten. Had haar lunchafspraak met een vriend over het hoofd gezien omdat het niet op die verrekte kalender stond.
Na een paar dagen van chaos en vergetelheid, besefte Pix dat ze was doorgeslagen in haar streven naar structuur. Ze begreep wel dat structuur belangrijk was, maar dat het ook belangrijk was om flexibel te zijn en ruimte te laten voor spontaniteit.
Dus besloot ze haar aanpak te herzien. Maakte een nieuw plan, dit keer met minder strikte schema’s en meer ruimte voor onverwachte gebeurtenissen. Vond een balans tussen structuur en vrijheid, en ontdekte dat dit haar hielp om haar leven beter te organiseren zónder de spontaniteit te verliezen.
En zo leefde Pix voortaan gelukkig en georganiseerd, wetende dat een beetje structuur goed was, maar dat flexibiliteit ook zijn waarde had. En af en toe kon zij nog steeds lachen om de tijd dat ze altijd strevend was naar structuur maar genietend van de gekke wendingen die het leven te bieden had, wetende dat sommige dingen gewoon niet te plannen waren.
Ik kijk vaak naar een (te) strak schema en denk ‘pffffjiew dat lukt nooit’ en laat dan alles varen.
Maar een beetje structuur is nodig. Daar ben ik het 100% mee eens.
@Rianne: Zonder structuur lig ik geheel triomfantelijk samen met poeslief liefst de hele dag à la sofa te dromen.