Volgens mij ben ik niet de enige die soms wanhopig op zoek is naar wat ontspannender humor op tv. Echt, ik zou zweren dat ik alle oude Pink Panther films weer opnieuw ga kijken in de zoveelste herhaling. Ik had ze dan ook – als rasechte fan – allemaal op video (magneetband waarop beelden zijn opgenomen, vaak ook met geluid, voor de jeugd) opgeslagen, destijds. En ik kon de inhoud dan ook wel dromen.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik de eerste keer dat ik keek ik van de bank gerold ben van het lachen. En ik bleef er zowat in. Nog steeds als iemand iets vraagt in de zin van: “wat voor soort…?” dat ik dan iemand Mr Clouseau hoor vragen: “What kind of bomb?” Waarop hij dan bloedserieus antwoordt: “The exploding kind!” (Waarbij exploding als expleuding werd uitgesproken.)
Dit terwijl de acteur, Peter Sellers (1925-1980) helemaal niet content was met zijn rol in deze serie films. Hij vond het niet noemenswaardig genoeg. Maar natuurlijk heeft hij ook heel serieuze rollen gehad, waarop hij ook met recht trots kon zijn.
Ik vind die hedendaagse detectives op tv veel te serieus, te voorspelbaar én qua herkenbaarheid te spectaculair maar dan nog steeds voorspelbaar (ik treed in herhaling, ik weet). Bovendien zouden de meeste mensen op deze aardkloot nu allemaal reeds 3x dood moeten zijn gegaan, als ik de hoeveelheid detectives er eens op nasla. Wordt het niet eens tijd voor iets nieuws op dat, of een ander gebied?
Maar gelukkig mag iedereen verschillende voorkeuren hebben als het gaat om entertainment, en er is geen goed of fout antwoord als het gaat om wat je leuk vindt om te kijken.
Zo lees ik nu dan maar, ter vervanging van dat alles: “Chicken Soup for the Soul“, stories to open the heart and rekindle the spirit (in het Engels, ja). En weet ik in gedachten, dat het met mijn gevoel voor humor nog steeds goed zit.
